غرور شکسته که دیدن نداره
منم گریه ای که شنیدن نداره
چرا خنده هامو بهم پس نمیده
چرا دنیا جایی واسه من نداره
یکی تو وجودم همش بی قراره
میدونه که هیشکی هواشو نداره
دیگه بسه هرچی که ما بره بودیم
ببین زندگیمون مثل گرگ هاره
خودم تنهایی همه
دردامو می برم روی دوشم
خودم تنهایی میخوام
با همه غصه هام روبرو شم
که یادم باشه با هر
نارفیقی دوباره نجوشم
برم تنهایی پای
میز دلتنگی م قهوه بنوشم
با دنیای صاب مُرده کاری ندارم
چقد من شبیه یه ریل قطارم
که هرکی که بود و رسوندم به مقصد
خودم اما تنها و چشم انتظارم
باهام زندگی کاری کرده که حالا
با طفلی که مادرم زاییده بود فرق کردم
مثل سایه ای که برای کسی نیست
خودم رو تو تاریکی ها غرق کردم