روی دیوار می نویسم مثه دو خط موازی
هر چی ام بجنگی بازم آخر قصه میبازی
آخر قصه همیشه اگه دل زدی به دریا
میری تا آخر دنیا، میرسی میرسی اما
*******
واسه یه راهه نرفته میشکنی اما میدونی
توی این همهمه ی شب توو خیال شب میمونی
بغض و گریه توو نگاهت ماه و آسمون پناهت
توو شکستن های قلبت شب و رویا تکیه گاهت
وقتی دل میدی به دریا تازه ساحل جون میگیره
تازه میفهمی کی بودی یه پرنده که اسیره
********
یه مسافر از پسه شب که رسید و بی پناه بود
وقتی کوله بار غصه ش تشنه ی یه تکیه گاه بود
راهیه یه شهر دوره توی این دردا صبوره
فکر یه راه عبوره مثل ساحل سوت و کوره
*****
میره و برنمی گرده توی دست باد گرفتار
از هجومه شب فراری از سکوته قصه بیزار
میره برنمی گرده توی دست باد گرفتار
از هجومه شب فراری از سکوته قصه بیزار