مثل شبایی که کم داره منو
میفهمم هنو دوسم داره منو
بیا تو اون آدم لج بازه نشو
نمیخواستیم هیچ کدوم فردای کمو
دوتا دیونه ساختیم
به یادتم یادتو بمونه کاش این
خودتم میدونی باختی
این یه دنده بازیا میدونی راش نی
نمیخواست پروازمو ببینه
کوچیک کرد با حرفاش منو
اونی که فرق داشت همون
به جایی رسیدیم که نشناخت منو رفت
هرجا میرم از تو یه نشونی هست
یعنی وقتشه که خودتو برسونی پس
حرفاش دلتو شکست
دل به قول و قرارای تلفنی بست
رفیق حالتای مستت کی بود
از اون تهدیدا بگو قصدت چی بود
روزای سختت کی موند
کی حرفتو از رو صدا قلبت میخوند
نمیخوام در گوشم بگی یواش
با آدمای دور و ورت یکی نباش
عادته دیر رسیدناش
درست مثل همون سیگار کشیدناش
داری هنوز یادگاریامو
وقتی میشمری تموم جای خالیامو
گاهی میسازی چه خاطراتی با اون
گاهی فکر اینی که منو جا بزاری یا اون