دغدغه درگیره عشق و حاله من اسیر قافیه کفری از همونی که رویه مغزش راه میره تسلیم باخته هاسو از گذشته شاکیه زنده ولی زندانیه از زمونه آسیه آسمون شهر قلبم بارید الان آبیه ذهنم دیگه آروم شده حالا روبه پاکیه هرکیو رو ندادم حالا باهام خاکیه میبینم اون روزیو که جای غصه خالیه درگیره دامه دلی من هدفم دغدغه مرگه تش میگی ولی درک من یه مغلطه سهمتم از این صدا چیزی نی جز سفسطه حرفه من حرفه حتی بین همین همهمه از بدی بدم میاد هرچی باشه بد بده شعر من سوارکار و گوش تو ام مرکبه روزی میشه پیر و جوون شعر منو از بره ورس اول حرف مغزو ورس دوم قلبمه

چرا دود شد همه‌ی آرزوها واسه ما زود شد همه لذتای دنیا اشک به ما زور و چشامون کور شد چرا مختوم شد روزا

قلب،شاید سرعتو بیاره پایین ولی بی شک قدرتو میبره بالا؛واین یعنی اگه به حرف دلت شک کنی،عقب میمونیو ضعیف!که اینطوری یا دفع میشی یا دفن!

مثل عاشقا بی کله منطق حالیش نی فرقش اینه که حتی معشوق کافیش نی مثل جوجه که هنوز پرواز بلد نی میگه میپرم یکم ترسم بدم نی بذا جایه دل دیگه مغزو بسوزونیم با کفن بذا دیگه کینه رو بپوشونیم جالبه منفی نی چیزی حتی گروه خونیم اکسیر شادی رو بذار ما بجوشونیم پس بذا دل حکم کنه دست از سیاهی دیگه پره بگو،بگو معجزه کنه همون که ناظره اهل دله همیشه حاضره صریحه واضحه عالمِ راحمه خالقِ جاذبه همون که شاهد شهر دله

این تنها راهیه که تش‌‌‌ آرامشه واسم میتونم بعد مرگمم همه جا باشم هر چی که تلخه درسته هضمشم سخته من هنو به ورس قبلی پرته حواسم!۲۸