نجوا کائناتیش کردیا
ساموراییمون زد بیرون
لحظه ها میرن
آدما میرن
حسّا میرن
مرگ هم فقط یه حسه

اینو یه زندونی میگه
از قلب وطن
یه پسر سر به زیر
که خوبم بلده ضربه زدن
ولی شعر میگم
ملت حظ ببرن
هرچند یه روز میشکونن سر و‌ دست
یه روز هم میکنن دست به سرم
زندگی همینه‌ عمویی
با همه بالا پاییناش
یه شیبه
رو به تمومی
از دشت یادمه علف هرزش
از غروبش کبودیش
چیه؟
اینا قبول نیس؟
واسه یه بارم شده
بهم یاد ندی کاشکی
من همصدا نمیخوام
هرجا شعار شی فالشی
ترجیحم تک سفر کردنه
ترجیحم رفتنه و رفتنه و رفتنه

مخم تو سیره
تو سر سرّه
مرگ یه اتفاق نیس
فقط یه حسه
واسه پرواز پی دلیل نباش
مگه منطق‌ الطیره؟
واسه پرواز پی آسمون نباش
همه چی تو ذهنه

خیابون راه میرم
پیس میدم به گربه ها
هم عاشق زندگی ام
هم حسودیم میشه به مرده ها
خندم میگیره ازینکه آدما چقد هُلن
بعیده فیلم اصلی اینجا باشه
زندگی فقط وُله‌س
نزدیک ترین حس به مرگی؟
مرگ فقط یه حسه
نقشتو بگیر عشق کن
همیشه همین بوده دنیا
یه جنده
چک میکنی تل رلت ببینی با کی تو رله؟
هه
رله نیس دوست داشت راه نمیداد شک به دلت
ولش
بزن یه پیک به افتخار باباهای پاره
بزن یه پیک به افتخار کارمای آواره
شب
سیاهی
جاده
چقد درد و دل کردم جوابی نداد
بازی خدا پانتومیمه نشونت میده
ولی لاله
شاید تو واژه‌ی اعدامه
ادامه
یا شاید هم تو ادامه
یه دامه

مخم تو سیره
تو سر سرّه
مرگ یه اتفاق نیس
فقط یه حسه
واسه پرواز پی دلیل نباش
مگه منطق‌ الطیره؟
واسه پرواز پی آسمون نباش
همه چی تو ذهنه