ﻛﻨﺎرش ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺧﻮد رﺷﺖ ﺑﻮده ام
ﭼﺸﺎم ﺗﺎر ﺑﻮد و دﻟﻢ ﭼﻨﮓ ﻣﻰ زد

ﻳﻪ ﻋﺎﺷﻖ ﺑﻮدم ﺗﻮی ﺑﺮ ﺑﺎد رﻓﺘﻪ
درﺳﺖ ﻫﺮ دﻓﻌﻪ ﻛﻪ ﺑﻬﻢ زﻧﮓ ﻣﻰ زد

اﮔﻪ ﺷﻌﺮ ﺑﺎﺷﻢ دﻟﻢ ﭼﻬﺎرﭘﺎره ﺳﺖ
اﮔﻪ ﺷﻬﺮ ﺑﺎﺷﻢ دﻟﻢ اﺻﻔﻬﺎﻧﻪ

ﺻﺪاش ﻫﺮ دﻓﻌﻪ ﺗﻮی ﮔﻮﺷﻰ ﻣﻰ ﭘﻴﭽﻪ
ﺳﺮم ﺳﻨﮓ ﻓﺮﺷﺎی ﻧﻘﺶ ﺟﻬﺎﻧﻪ

اﮔﻪ ﻓﻴﻠﻢ ﺑﻮدی وﻟﻨﺘﺎﻳﻦ ﻏﻤﮕﻴﻦ
ﺗﻮ ﺗﻨﺒﻮر ﺑﻮدی اﮔﻪ ﺳﺎز ﺑﻮدی
ﻣﻴﻮن ﻛﺘﺎﺑﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﭼﺶ م ﻫﺎﻳﺶ
اﮔﻪ ﺷﻬﺮ ﺑﻮدی ﺷﻴﺮاز ﺑﻮدی
ﺑﻬﺎر و ﭘﺮ از ﺑﻮی ﻧﺎرﻧﺞ ﻣﻰ ﺷﺪ
ﺗﻮی ﻫﺮ ﺧﻴﺎﺑﻮﻧﻰ ﻛﻪ راه ﻣﻰ رﻓﺘﻰ
اﮔﻪ ﺟﺎده ﺑﻮدی ﺷﺎﻳﺪ از دل ﻛﻮه ﭘﺮ از ﭘﻴﭻ و ﺧﻢ ﺳﻤﺖ درﻳﺎ ﻣﻰ رﻓﺘﻰ
اﮔﻪ ﺷﻌﺮ ﺑﻮدی دﻟﺖ ﻣﻨﺰوی ﺑﻮد وﻟﻰ ﻗﻠﺐ ﺗﻮ ﺷﺎﻣﻠﻮ ﺳﭙﻴﺪه
ﺗﻮی ﭼﺸﻤﺎت اون ﻗﺪر ﺗﺼﻮﻳﺮ داری ﻛﻪ ﻫﺮ ﺷﻌﺮی ﻣﻌﻨﻴﺸﻮ از دﺳﺖ ﻣﻴﺪه
دﻟﻢ ﻫﺮ دﻓﻌﻪ ﺗﻨﮓ ﺷﺪ دﻧﻴﺎ اﻧﮕﺎر ﺑﺎ ﻳﻪ ﭼﻴﺰ ﺗﺎزه ﺗﻮ رو ﻳﺎدم اﻧﺪاﺧﺖ
ﻫﻤﻮن روزی ﻛﻪ ﺧﻮﻧﻪ رو ﺗﺮک ﻛﺮدی ﻳﻜﻰ ﺑﺎﻳﺪ از ﻣﺮدﻧﻢ ﻓﻴﻠﻢ ﻣﻰ ﺳﺎﺧﺖ
اﮔﻪ ﻓﻴﻠﻢ ﺑﻮدی وﻟﻨﺘﺎﻳﻦ ﻏﻤﮕﻴﻦ
ﺗﻮ ﺗﻨﺒﻮر ﺑﻮدی اﮔﻪ ﺳﺎز ﺑﻮدی
ﻣﻴﻮن ﻛﺘﺎﺑﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﭼﺶ م ﻫﺎﻳﺶ
اﮔﻪ ﺷﻬﺮ ﺑﻮدی ﺷﻴﺮاز ﺑﻮدی
ﺑﻬﺎر و ﭘﺮ از ﺑﻮی ﻧﺎرﻧﺞ ﻣﻰ ﺷﺪ
ﺗﻮی ﻫﺮ ﺧﻴﺎﺑﻮﻧﻰ ﻛﻪ راه ﻣﻰ رﻓﺘﻰ