ه جرم جوانی ، حکم قفس بریدن دوسالتو میگیرنو ، چیزی بهت نمیدن

پوتینو پادگانو ، تنهاییو خشم شب شبای بیقراری ، زمستونو برفو تب

سربازی درده ولی برای مرده تموم تنهاییو یه جا خلاصه کرده

سرباز اسیره شبو جایی نمیره با خاطراتش هرشب یه گوشه گوشه گیره

برجک و نور ماهو ،، سلاح و تیر جنگی دیواری بلند از ،، جنس دلای سنگی

یه عالمه غربتو ،، دلی پر از گلایه دلتنگیو شنیدن ،، حرفو نیشو کنایه