آه میکشم زیر صدا ، آتیش نفس و داغ ریه م
آه صدام میگیره گُر ، بیدار میکنه خواب ریه مو
تموم خیابونا زیر پاها ، زیر صدا
زیر نگاه گیرای چشا
میگیره گُر ، میگه نگار
زندگی منهای همه آینه های بی چشم سرخ
میفهمی یه سرطان ضد سرب
یعنی ته پاییزتو جوری جر میدم عشق کنی
سرتو بگیر بالا باید باز منو آرایش کنی
رقص من رو صورت قانونای چرت تو دفترت
یادت بمونه من کی ام بیرون میزنم از سرت
من خط هفتمم از هفت خط ترین هفت خطتت
آزاد میکنمت از جایی که زمان بسته تت
من توو خوشی زندم ، روی تنم گناست
نمیدونم سرم کجاست
من توو خوشی زندم
♫♫♫♫
تو از چیزی که نوشتی نمیدونی
ولی می نویسی جوری که میتونی
گفتی نگار این تویی باد از سوز رو تنم چی میدونی
کشیدی کشیدن دادی یادم
حالا خودم میکشم تو نمیتونی
کشیدی چشُ من رُژمو روش
لب و کشیدی من رُژمو روش
من فردارو میکشم خودمو توش ، تو نقاش نمیمونی
من یه جنگل از درخت ، اره هارو توم نمیرونی
حالا قلمتو بردار ، تو بنویس یا من ، کدوم
بگو می نویسم برو ، یا که من می نویسم تورو
من تخم جنگم رنگ خنده هامو نمیدونی
من استاده رقصم میخوای چین دامنو بپوشونی
وقتی میچرخم زمین میزنه تگری ماه
میزنه از الکل من مست میشه میشه سیاه
از این به بعد ایستادنم تو منو نمیشونی
پیچوندم یه دنیارو تو ، نمیتونی منو بپیچونی
وسط گورستون میکوبم پا جای پاشنه ها
میمونه روی قبرا میرقصم با مرده ها
من با خوشی زنده م روی تنم گناست
نمیدونم سرم کجاست
من توو خوشی زندم
