بالاخره با پولای خُورد م یه
خونه رو پیش خرید کردم جنوب شهر
شبا تو کوچه ش میزنه سوفوره گشت
فشار کمه کرما مثِ سیخ تو جونتن
چند تاشون کارگرای ته تکیلان
چند تاشون تو مغزم شنبه سمینار دارن
همیشه ساعت دوئه شب مث قدیما
دلم سیگار و یه پنجره میخواد
اتاق بقلی یه دختره ست خوشگل
موهای بلند و دم اسب پشتش
شام و ناهارا رو با همیم
کرما رو سرخ میکنه، خوب میذاره مغز پخت شه
تن جفتمون ملافه ست
اون لباس عروسشه، من کت و شلوارم
ههه
شیکمش داره گرد میشه کم کم
چند ماه دیگه منم دختر دارم
دیگه همه چند رنگن
دیدی تازه سال به سال فامیلو کمتر میبینیم
واسه دعا و اشکایی که پنج شنبه میریخت
مامان از خدا جایزه لبخند میگیریم
چهارده ساعت روز و تو آتیشیم
هفت ساعت خواب
سه ساعت و پیش زن و بچه
چند تا دستمال زیر پتو جشنه
ههه
دخترم به دنیا اومد
اینور یکی هست که از من و تو خیلی تنها تره
یه خونه نقلی بقل پل سراط و چندتا صفحه خاطره و عکس
کل دلخوشیاشه
دیروز که با هم حرف میزدیم میگفت
بچه هام هیچکدوم نیس منو یادشون
کافیه همین که خوبه حالشون
راستی فکر کنم اسمش خدا بود
کار ، کاسبی خوبه، آب میفروشم تو جهنم
عینه بالماسکه میمونه همه چی، همه سوختن
دافه رو صورتش جای گونه، چال کاشته
نه ریشام کادره،نه شلوارام دوتان نه
“شاه ها” “بلند ن، نه “سربازا” “کوتاه ن
جهنمیا یخ زدن همه خدا نداره دیگه پول گاز بده واسه آتیش
من هم دیگه میفروشم جای آب، چائی
حتی اگه باشه هوا آفتابی
خدا هوای همه رو داره کنسرتای
“مایکل” هم بی دم و دستگاه نی
آدما هم دیگه رو دوست دارن، ولی کرما نه
با مرامن گشنه چشماتن، اول که چیزی نبینی
مفت میخورنت، تف میکننت بعد در گوش ت داد میزنن
این انتقام بابامه که ته تکیلا میکرد شنا قورتش دادی
زیر پوستت پائین و بالا میرن تغذیه مدرسه شون میشه گوشتت
فرق نمیکنه باشه جرمت چی صبح
سفیده، یه دسته گل بگیر برا خدا ببر
چون عین بنده هاش نی پشت میز
آدما هم دیگه رو دوست دارن
کرما نه
اینور خیلی بیشتر خوش میگذره
هـه
شایـــع
