من نه خود میرم او مرا میکشد کاو سرگشته را کهربا میکشد چون گریبان ز چنگش رها میکنم دامنم را به قهر از قفا میکشد دست و پا میزنم میرباید سرم سر رها میکنم دست و پا میکشد ﮔﻔﺘﻢ اﻳﻦ ﻋﺸﻖ اﮔﺮ واﮔﺬارد ﻣﺮا ﮔﻔﺖ اﮔﺮ واﮔﺬارم وﻓﺎ ﻣﻰ ﻛﺸﺪ ﮔﻔﺘﻢ اﻳﻦ ﮔﻮش ﺗﻮ ﺧﻔﺘﻪ زﻳﺮ زﺑﺎن ﺣﺮف ﻧﺎﮔﻔﺘﻪ را از ﺧﻔﺎ ﻣﻰ ﻛﺸﺪ ﮔﻔﺖ از آن ﭘﻴﺶ ﺗﺮ اﻳﻦ ﻣﺸﺎم ﻧﻬﺎن ﺑﻮی اﻧﺪﻳﺸﻪ را در ﻫﻮا ﻣﻰ ﻛﺸﺪ ﻟﺬت ﻧﺎن ﺷﺪن زﻳﺮ دﻧﺪان او ﮔﻨﺪﻣﻢ را ﺳﻮی آﺳﻴﺎ ﻣﻰ ﻛﺸﺪ سایه او شدم چون گریزم از او در پی اش میروم تا کجا میکشد