یه دل تنگو یه امیدی کمرنگ
یه زمستون مردم دل سنگ
بهار دل بیا درخت ریخت برگ
بیا شکوفه شو غنچه روکن درک
سنگ نزن دلو نکن منو ترک
که خورده ترک این دله بی صبر
این دل بی صبر نکرد هنوز فرق
من عاشق این خاکم نکن منو سرد
خیلی نفهمه کسی نفهمه
ایران اسمش تو قلبمه
منو درگیر خودش کرده
دیونه میشم کم کم هی
لوکیشنم ازت دورنی
  میپرستمت هر دم هی
عاشق این خاکم
این تنها نقطه ضعفمه