ﭼﺸﺎت درﻳﺎﺳﺖ ﺑﻰ رﺣﻢ ﻗﺸﻨﮕﻪ
اﻣﺎ ﻫﺮﺑﺎر ﻣﻴﺸﻢ

ﺗﻮ ﻣﻴﺮی و ﻣﻴﻤﻮﻧﻢ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ اﻳﻦ ﺷﻬﺮ
ﮔﺮﻓﺘﻰ ﺧﻮدﺗﻮ ازم ﻧﺼﻔﻪ ﻧﻴﻤﻪ ام

ﻣﻴﺰﻧﻢ آﺗﻴﺶ ﻣﻴﺮﻳﺰم ﺗﺎ ﺻﺒﺢ
ﺧﻨﺪه ﻫﺎت ﺷﺎﻳﺪ از ﺳﺮم ﭘﺎک ﺷﺪ

ﻣﻦ ﻋﺎدت دارم ﺑﺸﻜﻨﻪ ﻗﻠﺒﻢ
ﺗﻘﺼﻴﺮ ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ ﺷﻜﺴﺘﻢ ﻛﺎش از ﻳﺎدم ﻣﻴﺮﻓﺘﻰ

ﭼﺠﻮری رو ﻫﻤﻪ ﭼﺸﻤﺎﺗﻮ ﺑﺴﺘﻰ
ﻣﻦ دﻟﻢ ﭘﻴﺸﺘﻪ ﻫﺮﺟﺎ ﻛﻪ ﻫﺴﺘﻰ آﺳﻤﻮن ﻣﻦ ﻧﺒﻴﻨﻤﺖ اﺑﺮی

ﻛﺎﺷﻜﻰ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻣﻦ ﺑﻮدی ﻳﻪ روز
ﭼﺮا ﺑﺪ ﺷﺪی ﺑﮕﻮ

ﻛﺠﺎ ﺑﺮات ﻛﻢ ﮔﺬاﺷﺘﻢ اﻳﻦ ﻗﻠﺐ ﻣﺎل ﺗﻮﺋﻪ رﻓﺘﻰ ﻫﺮﺟﺎﻳﻰ ﺑﺪون
ﻧﻤﻴﺸﻪ ﻧﮕﻬﺪاﺷﺖ ﻫﻴﺸﻜﻴﻮ ﺑﻪ زور

اﻳﻨﻮ ﺗﻮ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻳﺎد دادی ﭼﻪ ﺧﻮب
ﻧﻜﻨﻢ اﻋﺘﻤﺎد ﻫﻴﭽﻮﻗﺖ ﺣﺎﻟﻢ ﺑﺪ و ﺑﺪﺗﺮ از ﻫﻮای ﺗﻬﺮون