اگه ترکم نمی کردی آینه ها نمی شکستن
دیگه دیواری نمی موند بین دستای تو با من
اگه ترکم نمی کردی خونه بی صدا نمی شد
قلب وحشت زده من این همه تنها نمی شد
اگه می موندی شب من دیگه بارونی نمی موند
توی هیچ کجای دنیای دیگه زندونی نمی موند
دریا توفانی نمی شد پنجره گریه نمی کرد
تو سیاهی گم نمی موند قلب این خورشید شبگرد
اگه ترکم نمی کردی اگه تنهام نمی ذاشتی
اگه حتی یه گل سرخ توی باغ شب می کاشتی
شاید آزادی تو بهت این قفس جوونه می کرد
عطر خوشبختی تو قلب خونه آشیونه می کرد
همه ی سهم من از تو یه سکوت عاشقانه ست
حتی وقتی که نگاهت با نگاهم هم ترانه ست
تو مث میلاد نوری توی این شب شکسته
تن ماتم زده من دل به دیدار تو بسته
اگه ترکم نمی کردی قصری از رویا می ساختم
تن به زنجیر هراس این تباهی نمی باختم
اگه ترکم نمی کردی می تونستم که نمیرم
می تونستم از ته شب دست خورشیدو بگیرم