یادش بخیر توی کوچه های خاکی فوتبال میکردیم با توپ لاستیکی می‌خوردیم زمین و‌ نبودمون باکی وایاشی اسطورمون بودن اون زمونا کاکرویی بودو هم سوباسا شب نشینی پای آتیش چهارشنبه سوری یا دلای سفید سال به سال بدتر شد روزا گذشتو خندهه رفت از رو لبا به جا خوشو بش میکنیم دعوا دیگه تلفن همو نمیدیم جواب به هم میکردیم کمک توی خفا الان تا میتونیم میکنیم جفا مگه میخاییم برسیم به کجا مگه نمیدونی قاضی خداس بحث تو واون کلا جداست تواگه نتونی ارزوا فناست بقیه رو ول کن تنها بساز حرف مردم باد هواس حرفو میزنن خیلیا زیاد تو کر باش داداش قلعت رو بساز دیگه رحم نمی کنن برادرا بهَم این دنیای ماست دنیا تو بساز داره یادم میاد نصیحت بابا که میگفت پسرم دنیا بی وفاس کمک میکنن خیلیا زیاد ولی اسم پول میاد میبرنت ز یاد اره پسرم دنیا همینه رفیق تو دنیا اون بالاییه هرکی رسیده زده برده اگه کم دیدی بدون گرگه خورده یادم میاد تاشب تو خیابون پرسه میزدیم واسه یه لقمه نون خسته میشدیم ولی نمینشستیم دست رو دست گذاشتن تو کارمون نبود مامان میگفت میگذره شبا رفیقم میگفت رپ خوب نیست برات ولی من گوش نمیکردم داستان همون درو دروازه بود یادمه کسی قبولم نداشت معلم میگفت مدرسه نیا بابا میگفت بزرگ میشی توهم بشنو ولی به روت نیار مشورتو همه میدن بت ولی ته کار خودتی خودت اعتماد نکن به هیشکی دسته تبراز خود درخته آب گوارا خفت میکنه بهترین رفیقه که فلج میکنه بابا میگفت بشنو نصحیت آخر خوبیه زیادی گناه محضه دیگه تموم شده رفته عمرت ضربه خورده هرکی غصه خورده اگه بگی نمیشه حتما نمیشه بیا بتونو پاکن این کلیشع جاخالیه با تو پرمیشه دریا با پوز سگ نجس نمیشه اینا همه بدون تموم میشه نوبت تو هم یه روز میشه