یه دیوونم کف تهران دودی
شانس من تعریفی نداره تو بام چرا بمونی
رو لبم خنده نمیاد این روزا حتی اگ برام بچاقی یه گونی
کاش یکی بهمون بگه این اوضاع ینی چی
چون همو میکشیم تا زنده بمونیم
حکایت هممون اینه
فقط بلدیم واسه همدیگه قصه بخونیم
روزا چه بی رنگ جوونا پیرن
آدما بادن میان و میرن
خودمم اخر اینارو دیدم
تو چشا مادر که ازم سیرن
روزا چه کوتاه شبا تکراری
ترانه سیاه نداره کاری
میزنم بیرون بازم همینه
مردم بی روح سوار ماشین
نگو حرفاتو هرجا دل ما رکه
هیچی از هیشکی بعید نیست اعتماد جکه
دلتو خورد میکنن چشتو کور دندتو نرم
نه ندیدن اینا گریه هاتو که
بابا پسرت تونست بی همه دیدی
ولی تنهایی تو گوشم هر روز میزنه سیلی
حتی میتونم بگم یکی دو تا رفیق دارم
که نباشن پسرت واس آخرت میخره بیلیط
شبا بی هدف اساسی قدم تنها میزنم
میزنه سرم بزارم برم پیدا نکنن حتی پیرهنم
عجیبه انگار همیشه غلط بوده انتخابامون ولی تو مسیر هدف
کی میگه چیه غلط کی میگه چیه درست
همه چی میشه فقط بساز و برو جلو
حتی وقتی همه چی خوبه انگار یه چیزی نمیزاره بخوابم من
چشام بستس ولی
کم مونده تو خوابم میخوام برم یهو یکی گذرنامه بخواد از من
روزا میزون نی حالم شبا ام تعریفی نیس
تو تیم غم و غصه ما تو ترکیبم فیکس
زیر سیگاری روزی سه وعده تا کله پره
دیگه گل تو زندگی این جماعت تزیینی نیس
سبک دلم سنگینه سرم
نشده بگم حرفی بزنم نشه
روحیه خشن وجدانم آروم دلمم عاشق
چی میگه قانون میله ها تشه
میخواد بشه میخواد نشه
من نیستم مال محافظه کاری
ولی بگاییای راهو تو حافظه دارم
تا اوضاع بد شد همه گفتن خدافظت حاجی
بعضی وقتا رفاقتا بود حادثه واقعا
شبا بی هدف اساسی قدم
تنها میزنم میزنه سرم
بزارم برم پیدا نکنن
حتی پیرهنم
تنهایی قدم تنهایی قدم تنهایی قدم
