شعر میگویم تورا در شعر معنا میکنم قصه دیوانگی را با تو نجوا میکنم گاه دیدارت برایم میشود ممکن به خواب من برای دیدنت شب را تمنا میکنم خسته از غیر تو بودم ک ب تو دادم دل به خیالم ک تو با عشق نداری مشکل کاش دنیا با هوای بی کسی بیگانه بود شمع روشن تا ابد پر نور با پروانه بود کاش در عالم دلی سرگرم تنهایی نبود یا که یک پایان خوش پایان این افسانه بود رسته از هر بند دل را میدهم در بند تو ای امان از درد عشق از بی وفایی های تو رفتیو هرگز ندیدی حال این درمانده را رفتیو اواره کردی قلب از خود رانده را