دوﺑﺎره ﭘﺸﺖ ﮔﺮﻳﻪ ﻫﺎی ﺑﻰ ﺗﻮ ﭘﻨﻬﺎﻧﻢ
ﻣﻨﻢ ﻛﻪ ﺑﻐﺾ ﺗﻠﺦ ﻛﻮﭼﻪ ﻫﺎی ﺗﻬﺮاﻧﻢ
ﺷﺒﻴﻪ ﺧﺎﻃﺮاﺗﻤﺎن ﺷﺒﻴﻪ ﺑﺎراﻧﻢ
ﺑﻴﺎ ﻛﻪ آه دورﻳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ داﻣﺎﻧﻢ
ﺑﻰ ﺗﻮ ﻫﺮ ﺷﺐ اﻳﻦ دﻳﻮاﻧﮕﻰ را ﮔﺮﻳﻪ ﻛﺮدم
ای ﻛﺎش ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮدم ﺑﻌﺪ ﺗﻮ ﺗﻌﺒﻴﺮ دردم
ای ﻋﺸﻖ راه دورم از ﺗﻮ را ﺑﺎور ﻧﻜﺮدم
ﺟﺎﻧﺎ ﺟﺰ ﺗﻮ در ﻗﻠﺒﻢ ﻛﺴﻰ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮوا ﻧﻴﺴﺖ
اﻳﻦ ﺑﻐﺾ ﺑﺮ ﻣﻦ دﻳﻮاﻧﻪ ی روﻳﺖ روا ﻧﻴﺴﺖ
ﺑﺎزآ در ﻧﮕﺎه ﺧﻴﺲ ﻣﻦ ﺟﺰ ﺗﻮ ﺣﺴﻰ آﺷﻨﺎ ﻧﻴﺴﺖ
ﮔﻮﺷﻪ ﮔﻮﺷﻪ از اﻳﻦ ﺷﻬﺮ ﺧﺎﻟﻰ
ﺑﻰ ﺗﻮ ﺑﻮدم وﻟﻰ ﺑﺎ ﭼﻪ ﺣﺎﻟﻰ
ﻫﻰ ﺧﻴﺎﺑﺎن ﺑﺮگ و ﺑﺎران
ﻫﻰ ﭘﺮﺳﻪ ﻫﺎﻳﻢ ﺑﺎ دﻟﻰ آﺷﻔﺘﻪ از اﻳﻦ درد ﭘﻨﻬﺎن
ﺑﺎز دﻟﺘﻨﮕﻰ و ﺑﻐﺾ و ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎی ﺗﻠﺦ ﺗﻬﺮان
ﻏﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ دﻟﻢ را در آﻏﻮش
زﻧﺪه ﻣﺎﻧﺪم وﻟﻰ ﺳﺮد و ﺧﺎﻣﻮش
ﻫﻰ ﺧﻴﺎﺑﺎن ﺑﺮگ و ﺑﺎران
ﻫﻰ ﻣﻰ روم ﺑﻰ ﺗﻮ ﺑﻪ راﻫﻰ رو ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎن
ﺑﺎز دﻟﺘﻨﮕﻰ و ﺑﻐﺾ و ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎی ﺗﻠﺦ ﺗﻬﺮان
ﺑﻰ ﺗﻮ ﻫﺮ ﺷﺐ اﻳﻦ دﻳﻮاﻧﮕﻰ را ﮔﺮﻳﻪ ﻛﺮدم
ای ﻛﺎش ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮدم ﺑﻌﺪ ﺗﻮ ﺗﻌﺒﻴﺮ دردم
ای ﻋﺸﻖ راه دورم از ﺗﻮ را ﺑﺎور ﻧﻜﺮدم
ﺟﺎﻧﺎ ﺟﺰ ﺗﻮ در ﻗﻠﺒﻢ ﻛﺴﻰ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮوا ﻧﻴﺴﺖ
اﻳﻦ ﺑﻐﺾ ﺑﺮ ﻣﻦ دﻳﻮاﻧﻪ ی روﻳﺖ روا ﻧﻴﺴﺖ
ﺑﺎزآ در ﻧﮕﺎه ﺧﻴﺲ ﻣﻦ ﺟﺰ ﺗﻮ ﺣﺴﻰ آﺷﻨﺎ ﻧﻴﺴﺖ