خدا خواست کِ یک شب رُخِ زیبای تو بینم کِ دلم پَر بکشد سویِ تو آن لحظه یِ زیبا همانا کِ تو دیدم  زپس پرده ای از عالم هستی بگفتم خدا شکر همین است برایم کافی ای خالق هستی نگفتم به زبانم دگر کُفر ، دگرشِرک وگناهی نکردم ، شدم بنده یِ مُخلص و دادی تو پاداشِ مرا عشق گوهربار خدایا دَمَتگرم  منم اشرف هستی منم آن کِ تو دادی بهترین خلقتِ هستی و قدر دانه آنم کِ چنانم عاشقی عاشق یارم عزیزم ، نگارم ، همه دارو ندارم توچنین خوب چرایی  کِ در باوره مایی تو همان ماه دل آرا   بُرده ای دل به نگاهی تو پُرازچون وچرایی  آه از آن شب توکجایی کِ منه آشفته هربار  دلم خواست توبیایی گوش کُن خوب گوش کُن صدای موجِ دریا و مُرغانِ دریایی را چیزهایی کِ دوست داشتم شاهده عشقمان باشند ، ولی افسوس. آری ، افسوس دیگر ندیدمت و هرشب تورا درماه می جویم ای جانِ جانان.