تو مخش پره هجومه
پناه بردش به شعراش

اینو خوب متوجه شده هیچی نمیکنه ارضاش
انگا افکارش براش میسازه فقد یه زندان
خسته شده از دیدن این همه ادمه بیمار

با ریتم بیت تو گوش داره میکنه رپ
از ترس توهم پناه برد به واقعیت
اگه غیر این بود دستش از ترساش به ماشه میرفت
گاهی حتی از درای اسمونم رد نمیشم

سوز سرما نوک دستم از دهنم بخار
من از درونم جهنمم از بیرونم خدام
میخوام از همه چی فرار کنم از خودم ک جدام
کافیه ب خودم وصل بشم تا بچسبه تخمات

اینا رو مینویسم تا بشم یه ادم خود دار
وگرنه تنظیمات کار خانه مخم رو حالت کشتار
میشه فعال به صورته خودکار بدون قرصام
الان چن ساله صوبرم و گاهیم میشم گمراه
از ترس خودم فقد پناه میبرم به خدا
ک شاید نجاتم بده و نور بسازه تو رام
ک شاید نزنم رگمو نقلتم تو خونام
گاهی حس میکنم الانه ک تموم بشن جونام

من اینم لعنتی
دیگه از خودم فرار نمیکنم

با لحن تند حرف میزنم با ادم
تو فکر پوند نیسم یه روز در میاد از شعرام پولام
ولی فلن تو وجودم بپا
شده یه طوفان
ک با کلمات قدرت میده اندازه یه تانک
میتونم کاری کنم بزنی رگتو تو وان
یا چپ بکنی ماشینتو وسط اتوبان

جلوم کم میارن تو میوزیک حتی گنده قولاش
سگ پارس میکنه فقد چه ولگرد چه بولداگ
ولی حقیقت تکون دادن دم با استخونه
کسی داره گنگ میخونه ک نشسته توی خونه
جلو منی ک خیابون متر کردم واسه دودش
همه چیمو از دست دادم و رفته تو چشم دودش
شما گله هم ک باشید بستید به گردن زنگوله
طرز فکرا شبیه همه ساختید از فکرا محدوده
ک به رفتارتون شکل میده میکنه مجبورت
ولی من دارم شکل میگیرم تو خودم توی کوره
صدا قدمام تو بارون
کلاه هودیم رو سرم اعصابم داغون
شاید سوال باشه برات ک چرا نمیشم اروم
چرا نمیشم اروم ها
چرا اروم نمیشم

چون تجربم ثابت کرده زخم ا رو پوست میخوره جوش
کافیه دست بزنی بهش میفهمی پره خلا توش
انگا تصویرو احساس دردش تو حافظم موند
من زندگیمو ریختم به پاش بگو الان کوش‌
رو شاهرگم تتو میکنم لا ایس کیلینگ می
اگه عاشق شدم بکشم رو تتوم تیغ
تو شهر من عادی شده صدا جیغ لا پلیسا هیس

*اقال