ای که بی رویت دلم ویران شده
روز و شبهایم چه بی سامان شده
در فراقت چون گل پژمرده ام
در هوایت چشم من گریان شده
میکشم از عمق سینه آه آتشناک دل
تا بدانی سینه ام جانم گَهِ طوفان شده
دشت خاموش از غمت این آتش آغوش من
چون غزال جان من سرگشته و حیران شده
اشک چشمم ژاله آسا میچکد بر دامنت
چون ‌که بی تو خانه من کلبه احزان شده
کاسه های زهر هجر تو را نوشیده ام
چون غمت در جان و دل پنهان شده