این جهان ما را صدا کرد روزگار با ما چه ها کرد ای تمامیت غم ای همه بود و نبود نیم نگاهی به جهان که تویی اصل وجود من اسیرم به این موج بلاخیز انسان من اسیرم به این ژس و نماییت حیوان من ندارم نشانی به جز چهره ی افلاکت من ندارم پناهی به جز درک نگاهت

تا بوده این جهان جونی که داده رو گرفته ای غریبه بهم بگو کی جامو گرفته آسمونم مثل این حالم گرفته دنیا از من بال پرواز و گرفته میدونی باشی آرومم حتی با چشام بارید بارونم شب تو بیداری میبینم کابوس الان باشی نباشی داغونم ولی من میسازم زندون خونه ای که دیگه توش نباشی لب بومم یاد اونی که یه روزی پریدش واسه تلافی منو نجات نده بگا خاطراتت هنوز میگه صدام طناب دارش دلی که بخشید مغزو میگادش