اینترو [شاملو]
این کوزه گر دهر چنین جام لطیف می سازد و باز بر زمین می زندش
ورس 1 [رض]
کوزه گر کوزه را ساخت ، شدیم جاری // قطره وار ، بچه سال ، تو خالی
ما اینجاییم تا با تجربه پر شیم // مثه خورشید ، نورانی
بیرون ِ آروم ، درون طوفانی // عمری کم تو مسیری طولانی
چشامو باز کردم دیدم دنیا رو اونجوری که آدما ساختنش ، پوچ ، پوشالی
به حقیقت گفتم خودتو بشکاف // بهم جواب داد اول خودت بشناس
تو انسانی ، امکانی ، تو علمی ، عرفانی // جهان ذره ای از توست و توئم ذره ی جهانی
درک باز ، چشم خیس ، همه چی رنگ باخت // رضی به شب تاخت ، تا خود صبح
دیدم خودتو ، میخوام خودت رو // خدا این بندها رو از رو گردن من شُلش کن
ورس 2 [نوید]
کوزه گر کوزه رو ساخت فروخت بدبخت // چندتا ورقه کاغذ موند تو کف دستاش
ورقا رنگ عوض میکردن // همه جا از جنگ هم حرف میزدن
ولی مگه من خر میشم ، نـــــــه
دمش گرم معلم راهنماییم // که بهم یاد داد فایده نداره یاد ندادی
فهمیدن یه بخشش ، فهموندن یه بخشش // اگه ازت کم نمیشه هرچی داری رو ببخش بهش
به وقتش ، حرفام سنگینن چون گوشها سنگینن // یه چیزی اون پشت هست این روزا غمگینم
مُدای اجتماع ، خدای اشتباه // خسته از بحث های تکراریه تاکسی بین راه
سوار شو ، غُر بزن ادا در بیار عادته // پیاده شو پشتشم مسخره کن راحته
توی این چرخه گیر ، گیر روزمرگی // به خودت وقت بدی ، آدم تر بشی
