هیچوقت جا نشدم تو چارچوب خانواده ، قالب عرف
قاطع و رک
هچوقت نخواستم زندگی عادی ساده و کند
فاسد و گم نمون اره برو
همیشه تمایلم بود مخالف راه درست
همه فکر میکنن که راحت میشینن جای تو و
هیچدکودوم ندیدن سختیای این راهه گهو
می پرم پایین، سقوط زنده میکنه واس من یاد تو
ببین کارتو …
میشینم از هشت چرک میزنه بیرون، تازه چهار صبح
درد زمین خوردن، یادگار اوج
معذرت نمیخوام از هیچکی بابت چیزی که منم
یا کارایی که میکنم و میگی بعیده ازم
یا نظرم که بر میگرده تو دقیقه نود
یا اینکه انقدر ادما راحت پاک میشن از سرم
همه اینا من بودم و همیشه همشم منم
اگه بدم اگه بدم
اگه در حال چنگ زدن
واسه بودن زخمی شدن همه دورو ورم
اگه یهو بی دلیل میزنه به سرم
یا هر اتفاقی که میفته میگم به درک
اگه مهم نیست نظر دیگران به نظرم
ملت کلا فکر میکنن بهتر از تو بلدن
من هرچیم اصل خودمم
بقیه بدلن
چیکار میشه کرد ، به دنیا اومدیم، جبره
این قفس تنگه، خونم طبقه چهار
نگام به کاشی کف حیاط، پاچیدم به هر حال
تعارف ندارم دلیل اینکه هنو نپریدم ترسه
لیوانم پر یخ ته مزه تلخه
بلکه دردم یکم کم شه
سردرد بعدش میگه یا این قاطی داره یا من
به هر حال چشما زرده خرابه وضع کبد،
کردم خودمو قبول، با همه نقصام
با همه گند کاریام با همه ترسام
با همین دوتا پای خسته به جای بال پرواز
وسط این همه ادم دورم قبول کردم تنهام
نمیشه کاری کرد، همینه که هست
توضیحی ندارم بخوام به کسی بدم
دینی ندارم دل میکنم همونطوری که دل میدم راحت
عیبی نداره هر چی پشتم بگی دربارم
به ثابت کردن خودم میلی ندارم
نخواستم هیچوقت باشم ستاره
ندارم گلایه
کسی ام آدم بشو نی با داف قرضی، ماشین کرایه
عددتا همه رو لوله بکن بکن اماله
ما عادت داریم بازار حرف حساب
همیشه کساده
همیشه آدم راحت تره خراب کنه
تا بخواد بسازه
