به یاد خورشید
به یاد نهالی که قبل رشدش خشکید
به نام ماهایی که هنو منتظر صلحیم
به یاد امید
به نام اشک توی چشات
تضاد موهای رهات با زنجیر پات
نمایش بی تماشاگر درد غریبه ها
همه بیدارایی که شدن اسیر خواب
چکش ساعتا ، تبر دقیقه ها
خبر بدی که با مارش پیروزی میشه پخش
نفسی که قبل فریاد مصیبت میشه حبس
آرامگاه بی انتها ، پر روحای نا اروم
پر دست بیرون قبر
به یاد آرامش ، به نام حقیقت
به نام دیکتاتور درون من ، سلیقم
به یاد مادری که دنبال انتقام تموم وقت ، طبیعت
همه ی کتابای سوخته لبای دوخته
شقایق مرده ، دلای خون
صدای بوق صدای بوق صدای بوق صدای بوق
کاهش دغدغه عموم
گوشیو‌ لباس خوب
عصر ارتباط آدمای دور
زندگی پشت یه صفحه
عددو رقمای پوچ
وطن و کوچ
نفس و دود
دروغ و رویا واسه فروش
بی عرضگی کارگر زرنگی سرمایه دار
دیکته و تزریق تعریف غلط تو گوش
پشت هم جنون جور جنگ جرم
سقوط سرب سنگ
سرخ
دردا و سوالای نو
راه حل و شعارای مفت
فاصله درک ما از وضعیت
از کف آسفالته تا بالای برج
اختلاف
یه زخم کهنه پر چرک
حماقت تو شاهرگ این شهر
لخطه شده یه مغز مرده پر فکر
فرار از واقعیت به هر طریق
اعتیاد به خرید
نبود انگیزه حتی واسه تغییر
هدفای پاکی که آلوده میشه به پول کثیف
فرو ریختن باورا بعد هر اتفاق
به دنبال انرژی مثبت
راه حل تمسخر اعتراض
شنگجه شدن دستای بسته
توسط چشم باز

از آمدن و رفتن ما سودی کو
وز تار امید عمر ما پودی کو
چندین سروپای نازنینان جهان
می‌سوزد و خاک می‌شود دودی کو
«خیام»