کی میرسد زمان بوسیدنت
کی میرسد زمان بوئیدنت
میخواهم بی پروا بگویم
مبتلا هستم من، به دیدنت

با یاد تو میخواند دلم
دوری ز تو باشد مشکلم
رحمی بکن بر من ای یار
برگرد وبنشین دمی به دیدار،

آن دم که تو دوری، سرگردان و نالانم.
واندم که تو هستی، بی پایان و شادانم،
برگرد و شام سرگردانم سحر کن،
دردم را به لبخندی زخویش، به در کن،

باشد که من باشم و تو باشی و کنجی ویران
آندم بُوَد آن کنج از وجود یار گلباران
یاد تو آباد کند ویرانه ی دل،
عشق تو آزاد کند پای من از گل،