نمیدونم باید شروع کنم از کجا

از روزی که تو رو هدیه میگرفتم از خدا

از روزی که میبوسیدم عطر تو رو

یا روزی که دنیا جا گرفت توو هر دوتا دستای تو

نبینم بریزه اشکای تو تو که دلیل شبای بیداری منی

درمون و دوای درد و بیماری منی

اینو میدونی تو که بری میره نفسم

یه پرنده ی بی قرارم گیره قفسم

اینو میدونی تو که باشی خوب خوبه حالم

تو باشی پشتم نیست مهم که رو به رومن آدما

تو که باشی دیگه کجا کمبوده

وقتی باشی اینجا حتی حالِ خدا هم خوبه

مث حس ما تو هیچ کتاب و قصه نبود