اومدی به خلوتم وقتی که خشمِ شب و تاریکی ازم نورو گرفتن شدی خورشیدِ من و وقتِ سحر؛ باز ساقه هایِ خشکِ تن؛ جونی گرفتن

من برای عشقمون کوه و تو نوری مِهرِ تو سردیِ قلبمو پوشونده معجزه س اینکه برای اولین بار کوه و خورشیدو خدا به هم رسونده

تو مِثِ معجزه ای بارونِ مرداد به تنِ کویریِ این رفته از یاد اومدی فرشته و خدا بهشتو رویِ زندونِ زمین بمن نشون داد

تو که با قشنگیات دل میسوزونی تو که تک ستاره تو هفت آسمونی برای منی که از تموم عالم خسته ام؛ بگو که تا ابد میمونی