مملو از رهایی
حس فرار یه زندانی
مثل دویدن چشم بسته وسط یه شنزار
نتیجه ی بعد اصرار
شیرین ترین تکرار
تمام کلمات دنیا
قاصرن از وصف چشمات
حتی عشق
کل اون لحظه هایی که از درون میزدم فریاد
تک به تک اشکا همه دردا
لحظه لحظه شک به فردا
حتی وقت بریدن درست سر بزنگاه
تو بودی همراه
رخنه عشق بودی تو بی پناهی این تن
چشمه شعر بودی تو بی نوایی این لب
چهره آرامش تو بی قراری شب
میدونم رفتارام پیرت کرد
ولی تو همیشه بودی بام بی منت
حتی تو اوج جنونم
از عقلانیت نقطه عبورم
وقتی که خشم کل وجودم
شکسته جز به جزء غرورم
مطمئنم
دوباره
پیدات میکنم تو صبح غروبم

تو با من ميرفتي
تو در من ميخوندي
وقتي که کوچه ها رو
بدون مقصد میگشتم
تو با من ميرفتي
تو در من ميخوندي
همه ی حرف هایی رو که نمیگفتم

تو با من ميرفتي
تو در من ميخوندي
وقتي که کوچه ها رو
بدون مقصد میگشتم
تو با من ميموندی
تو در من ميخوندی
وقتی همه از کنارم بی توجه میرفتن

نمیگیرم ماتم پاییز
این جهان آخر ما نیست
قصه نا متعارف ، دوتا آدم عادی
مرز بین بیداری و خواب رویا و واقعیت
ساکن زمین آزاد، بدون تابعیت
بی رنگ بدون جنسیت
بی مرز بدون ملیت
برخورد دوتا روح فراتر از کالبد
انگار
نه انگار که‌ جسمی هست
مغزی و فکری هست
زمان متوقف و من
دیگه نیستم از این پوچی دلگیر

میشکنه به زودی دیوار زندان خالی
منو تو آزادییم تا وقتی ماییم
راهی داریم تا وقتی یاریم جاویدانیم
باهم میکاریم نهالی یادگاری
تا روزی که خورشید تابید و خوابیم
بنویسن زردترین برگم باور نداشت به پاییز
میگذرن روزا میرن از یاد
همه گلای صحرا ،
لخته های رگها ،
مرور خاطره های
بازیگر تنها
فارغ از فراق و تنگنا
اینجوری بهتره
حتی تو بارش ابرا
تو هستی همراه

تو با من ميرفتي
تو در من ميخوندي
وقتي که کوچه ها رو
بدون مقصد میگشتم
تو با من ميموندی
تو در من ميخوندی
وقتی همه از کنارم بی توجه میرفتن

تو با من ميرفتي
تو در من ميخوندي
وقتي که کوچه ها رو
بدون مقصد میگشتم
تو با من ميموندی
تو در من ميخوندی
وقتی همه از کنارم بی توجه میرفتن